TERAPIA PEDAGOGICZNA (również surdopedagogiczna i tyflopedagogiczna)
Terapia pedagogiczna podejmowana jest, by spowodować określone, pozytywne zmiany w zakresie sfery poznawczej i emocjonalno-motywacyjnej. Modyfikacja dotyczy także struktury wiedzy i umiejętności szkolnych dzieci i młodzieży. Wskutek różnych zaburzeń dziecko może doświadczać wielu problemów podczas nauki szkolnej, m.in. w zakresie mówienia, pisania, czytania, rysowania.
Celem terapii pedagogicznej jest stworzenie warunków do wszechstronnego rozwoju poprzez zbudowanie wiary we własne siły, eliminowanie i ograniczanie przyczyn niepowodzeń szkolnych, a także wyrównywanie braków wiadomości i umiejętności.
Terapia pedagogiczna skierowana jest do:
- dzieci o nieharmonijnym rozwoju
- dzieci przedszkolnych z grup ryzyka dysleksji, czyli dzieci, które nie osiągnęły gotowości do czytania i pisania
- dzieci z zaburzeniami koncentracji uwagi
- dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi
- dzieci z niepełnosprawnością intelektualną
- dzieci ze specyficznymi trudności w opanowaniu umiejętności:
- czytania – dysleksja
- dobrego poziomu graficznego pisma – dysgrafia
- poprawnego pisania – dysortografia
- matematyki – dyskalkulia
- dzieci o obniżonej sprawności manualnej
- dzieci z zaburzeniami orientacji w schemacie ciała i w przestrzeni
- dzieci z zaburzoną koordynacją wzrokowo-słuchowo-ruchową
- dzieci z opóźnionym rozwojem psychoruchowym
- dzieci z zaburzoną lateralizacją
- dzieci z opóźnionym rozwojem psychoruchowym
- dzieci z nadpobudliwością psychoruchową (ADHD)
Zajęcia z terapii pedagogicznej są efektywne i powodują zmiany (np. zmiana nastawienia do nauki, pracy, opanowanie niechęci do szkoły).
Dobór metod pracy podyktowany jest trudnościami, jakie ma dziecko. Zajęcia korekcyjno–kompensacyjne są prowadzone głównie z dziećmi z dysleksją, dysortografią, dysgrafią, dyskalkulią.